ΤΟ ΤΑΒΕΡΝΑΚΙ

Στίχος : outopios

Ήτανε όμορφα εκείνο τον καιρό
Στο ταβερνάκι που ξενύχταγε η παρέα.
Τα χρόνια σου ήταν μόλις δεκαοχτώ
Και τα δικά μου ήταν δεκαεννέα.

Ήτανε όμορφα πολύ τότε θαρρώ
Στο ταβερνάκι, μέσ’ την αγκαλιά σου.
Πίναμε ούζο κι’ ήταν βράδυ Κυριακή
Είχανε μέλι το πιοτό και τα φιλιά σου.

Ρετσίνα ούζο και ρακί
Και κάπου-κάπου πίναμε κρασάκι.
Τα χρόνια φύγανε, άλλαξαν οι καιροί
Και της ταβέρνας έχει σβήσει το κεράκι.
Άραγε που ‘ναι ο Λεύτερης, η ζωή
Η Μαίρη, που ‘ναι ο Παναγιώτης;
Ίσως ακόμα και να ‘χουν παντρευτεί
Χαθήκαν όλοι, με το πέρασμα της Νιότης.

Ήτανε όμορφα τότε πολύ
Με ζέστη στης ταβέρνας την γωνία.
στο τζάμι έπεφτε σαν δάκρυ η βροχή
κι απ’ το Juke box ακούγαμε την ευδοκία.

Ήτανε όμορφα εκείνο τον καιρό
Στο ταβερνάκι που ξενύχταγε η παρέα.
Μες της ζωής χαθήκαν όλοι το ρυθμό
Και δεν θα μάθω από κανένα τώρα νέα.

Ρετσίνα ούζο και ρακί
Και κάπου-κάπου πίναμε κρασάκι.
Τα χρόνια φύγανε, άλλαξαν οι καιροί
Και της ταβέρνας έχει σβήσει το κεράκι.
Άραγε που ‘ναι ο Λεύτερης, η ζωή
Η Μαίρη, και ο Παναγιώτης;
Ίσως ακόμα και να έχουν παντρευτεί
Χαθήκαν όλοι, με το πέρασμα της Νιότης.

Read more »

ΜΑΡΙΟΝΕΤΑ

Στίχος : Outopios

Σ’ αυτό το θεατράκι που λένε ζωή
Τα χέρια κουνάω σαν βγω στην σκηνή.
Μα είναι δεμένα με ένα σχοινί
Μια μαριονέτα που έχει ψυχή.

Χαμένος για πάντα σε ρόλο φθαρμένο
Το κείμενο μου από άλλων γραμμένο.
Τα λόγια μου γράφουν, αυτά που θα πω
Κάνω να φύγω μα μένω εδώ.

Και 'γω και 'σεις σαν μαριονέτες
Για τους 'μεγάλους' εμείς υπηρέτες.
Τα χέρια κουνάμε, τι θέλεις πασά μου;
Μήπως να κάψεις τα όνειρα μου;

Μπορείς να τα κάψεις, αξία δεν έχουν
Σκαριά σαπισμένα και πια δεν αντέχουν
Μπορείς να τα κάψεις δεν έχουν πανιά
Κι' αν θα σαλπάρουνε θα πάν' στα ρηχά.

Πασά μου μεγάλε αυτό σου το λεει
Μια μαριονέτα που άλλο δεν κλαιει.
Τι θέλεις να κάνω, καλά να περάσεις
Να κάνω μια τούμπα για να γελάσεις;

Πασά μου εγώ δεν έχω απόψεις
Πάρε μαχαίρι αν θέλεις να κόψεις.
Την μαριονέτα που έχεις μπροστά σου
Μα αίμα λεκέ θα βρεις στα χαλιά σου.

Read more »